Wat een bijzondere tijd maken we mee. In het jaar waar we 75 jaar bevrijding vieren na de tweede wereldoorlog heb ik het gevoel, nu in de geschiedenis deelgenoot te zijn van een belangrijke transformerende verschuiving in de wereld.
Nooit eerder heb ik zo intens aan den lijve mogen ervaren, hoe we over de hele wereld met en aan elkaar verbonden zijn. En dat we elkaar over en weer beïnvloeden. Waar je het ene moment hoort over een virus ver weg, was het voor je het wist hier, en was het overal. Een virus, niet te zien met het blote oog, dat zich verplaatst door tijd en ruimte en mondiaal. In een paar weken is er veel veranderd, in het klein en in het groot.
Zo ben ik persoonlijk even blij, dat mijn vakantie naar de zon vorige maand nog heeft gekund en ik voor nu ook ‘op tijd’ weer thuis ben. Daarentegen ben ik verdrietig en onmachtig, dat ik mijn moeder in het verpleeghuis nu niet kan bezoeken en niet weet wat het met haar doet in haar dementie?
En maak ik me o.a. zorgen in het groot over iedereen, die nu zonder thuis is op deze wereld.
Van naar buiten gericht zijn, op het werk, de ander, de wereld ervaar ik een omgekeerde beweging. Ieder dag gaat de wereld buiten wat verder op ‘lock down’. Werken van buiten naar werken in huis. Van direct contact naar digitaal contact. Van veel geluid naar stilte, van druk, druk, druk naar rust. Van doen , een inwaartse tocht naar zijn en de vraag wie ben ik dan in dit geheel?
Gesprekken met mijzelf over vragen als wie ben ik , waar geloof ik in? Wat doe ik wel, wat doe ik niet? Op basis waarvan maak ik mijn keuzes, maken we als samenleving keuzes?
In mijn zoeken en inner talk her-inner ik mij waar ik vandaan kom en groot gebracht ben in deze wereld. Wat mijn voedingsbodem was en is ,voor mijn houding en handelen. De voor geleefde waarden van mijn grootouders en ouders, waaraan ervaringen en familie verhalen verbonden zijn. Verhalen , die nog steeds doorverteld worden. Van generatie op generatie.
En het zijn deze verhalen en mijn levens ervaringen tot nu, die geleid werden door de idee, dat alles meer wordt door te delen, dat wie goed doet, goed ontmoet en het belangrijk is rechtvaardig te zijn voor alles en iedereen.
Dit is mijn kompas ervaar ik, juist nu in crisis. Om mijn houding te bepalen en keuzes te blijven maken in handelen; vandaag en ook morgen. In goede tijden en tijden van crisis.
Wanneer de keerzijde van crisis kans is, biedt het tot rust komen, jou en ons allen ruimte om in het stil staan te reflecteren en overdenken:
· Welke waarden worden in jouw verhaal verteld en leiden jou?
· Wat willen we behouden met elkaar en wat zijn we bereid in te leveren?
· Welke eerste stap neem jij?
Lia Genee
Maart 2020