01 mrt Blog – Hoop doet leven
“Het is hoop dat ons toont wat in de toekomst mogelijk kan zijn.”
Gisteren bezocht ik mijn demente moeder in het verpleeghuis, waar tijdens het optreden van een plaatselijke zanger, de bewoners een uur lang mee konden zingen met oude liedjes. Mijn moeder kent alleen het nu, terwijl in haar geest de liedjes van toen goed bewaard blijken te zijn. Ze zingt uit volle borst mee en ik zie weer even licht en leven in haar ogen. Het stemt mij als dochter even hoopvol; ze is er nog.
Wanneer de tekst: “alles in het leven duurt maar even en alles gaat voorbij” wordt gezongen zie je de tranen komen bij mij en andere familieleden. Even voelen we weemoed en hang naar hoe het was; vroeger was geluk heel gewoon.
Als het refrein: alles in het leven duurt maar even en alles gaat voorbij, opnieuw klinkt , opent deze zelfde tekst ook ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Het geeft nu hoop op….?
De wereld is zo groot en zo complex en niemand kan zijn ontgaan, dat de vraagstukken van nu mondiaal zijn en dus van ons allemaal. In het nieuws zien en horen we met name over de nare en ook verschrikkelijke dingen, die in de wereld gaande zijn. En veelal ervaren we het als te groot om te kunnen dragen. Waar dan te beginnen en hoe dan?
Als vanzelf komen beelden van afgelopen jaar voorbij van dichtbij en verder af. In persoonlijke sfeer de miskraam van mijn dochter en voorbij haar verdriet de hoop op een nieuwe kans, die heeft gemaakt dat ze verder kon gaan.
De beelden van zoveel mensen op de vlucht, die de moed hiertoe vinden, omdat de wil om te leven sterker is en hoop op een vreedzaam leven voor hun kinderen, hun in beweging brengt.
We zien om ons heen in het klein en groot, dat indien (wereld)problemen als te groot worden ervaren en de draaglast groter wordt dan onze draagkracht, we het niet meer kunnen dragen en we verlangen ervaren naar hoe het was. We gaan onze hoop halen uit dat wat voorbij is en achter ons ligt. Dit zien we in de brexit in Engeland, het steeds verder toenemende populisme, dat een appel doet op nationale belangen en de verdere politieke verschuivingen naar rechts.
Als het groter is, dan we kunnen dragen , ervaren we toenemende onveiligheid en in reactie gaat de eerste beweging van mensen en samenlevingen naar binnen en naar kleiner; naar nationaal belang voor mondiaal belang, persoonlijk belang voorrang op gemeenschappelijk belang, mijn God belangrijker dan jouw God, etc.
“ Behaalde resultaten in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst” is een uitspraak die we uit de wereld van beleggen kennen. Bij toename van stress en spanning en zeker wanneer we die als bedreigend gaan ervaren is de menselijke reactie, terug willen en hang hebben naar de beleving en ervaring van : toen was geluk nog heel gewoon, oftewel terug naar hoe het was. We laten ons dan leiden door de ontstane angst, hoewel we ook geleerd hebben dat “ angst een slechte raadgever is” .
We hebben het nu over een collectief op mondiaal niveau ervaren angst, waarin we 9/11 als een markeringspunt zien en als moment waar de al langer sluimerende problematiek , vanuit meerdere oorzaken en historische contexten, expliciet werd en we meer dan ooit zijn gaan ervaren dat de mondiale problemen van ons allen zijn. Inmiddels is in het politieke landschap, angst een politiek middel geworden. In de serie House of Cards zegt de hoofdfiguur Frank Underwood:
“ we do not submit to terror, we make the terror.”
In de buitenlandse politiek zien we dat machts realisme gebezigd wordt en de koude oorlog van toen weer terug komt bij ons.
( Verwijzing naar ‘Het Grote Vluchtelingen College van Paul Scheffer’).
Beleefde onveiligheid heeft als psychologisch effect vergroting van angst en richt ons naar binnen met aandacht voor het waarden systeem van de eigen gemeenschap.
Zo raken we ingezogen in wat Bo Ping Wang in een gedicht beschrijft als de vicieuze cirkel van het beeld.
Vanuit de biologie gezien, zien we een circle of life, waarin geboorte, leven, sterven en weer opstaan een natuurlijke cyclus is, die zich herhaalt, in de context van de elementen inzicht (weten & kennis), orde ( plannen, onderscheiden, structureren, scheiden) en liefde ( verbinding, betrokkenheid, vertrouwen, geven, compassie)
Wat te doen en waar dan te beginnen? “Verbeter de wereld en begin bij jezelf” luidt het gezegde. Bo Ping Wang sluit haar gedicht met het couplet:
“Maar als ik mijn ogen sluit
En voel mijn ware zelf van binnen,
Dan kom ik de cirkel uit en
Kan steeds opnieuw beginnen.”
En als we HOOP dan weer als bron in de toekomst voor ons kunnen zien, ontstaat uitzicht op op-nieuw , d.w.z. een nieuwe circle of life, die zichtbaar wordt en het geheel optilt naar een nieuwe cyclus, op een hoger level van inzicht en verder ontwikkelen. Dan kunnen we uit-zicht waarnemen, op samen te leven vanuit verschillende waardensystemen met aandacht voor ieders veiligheid. Hier ligt een grote opdracht voor de (Europese) politiek, om vanuit de huidige mondiale realiteit te willen zien, welke vraagstukken , structurele vraagstukken zijn en met de blik op de verdere toekomst keuzes te maken. Dan kan regie genomen worden en verantwoordelijkheid gedragen worden, voor onze samenleving binnen onze grenzen in wederkerigheid, met samenlevingen buiten onze grenzen in het nu en in de komende decennia.
Tegelijkertijd is er overal op de wereld het leven van alle dag, met een opdracht en mogelijke inzet van ieder individu en kleinere gemeenschappen.
Wij; dus jij en ik kunnen in het klein beginnen persoonlijk en professioneel, van binnen uit en onze ogen sluiten, om HOOP te zien en te ervaren. Hoop in ieder menselijk contact, waar in de context van jij en ik populisme vanzelf naar de achtergrond verdwijnt en mede menselijkheid op de voorgrond komt. Dan ervaren we dat we meer op elkaar lijken, dan van elkaar verschillen en waar we samen meer kunnen zijn dan ieder afzonderlijk. Dan zullen we als mens veiligheid kunnen ervaren, waardoor onze blik zich kan verruimen. Onze draagkracht zal dan toenemen en het vertrouwen verder groeien.
Dan wordt medemenselijkheid onze hoop, die letterlijk binnen handbereik, is en ons doet leven.
En het gebeurt ook al overal om ons heen , in goede projecten en veel onzichtbaar werk van mensen. Dit haalt echter niet of veel minder het nieuws en de media.
Laten we de praktijk van medemenselijkheid meer zichtbaar naar buiten brengen en elkaar inspireren om iedere dag opnieuw bij ons zelf in het klein te beginnen, om de wereld positief te beïnvloeden en in wederkerigheid samenleving te zijn.
Waar is in uw organisatie en/of team de hoop op gevestigd?
Wist u dat:
- Verbindende communicatie professionele groei en ontwikkeling bevorderd?
- Verbindende communicatie leidt tot eerst begrijpen en dan begrepen worden?
- Verbindende communicatie werkplezier en betrokkenheid op uw organisatie vergroot?
- Verbindende communicatie balans brengt in professionele draagkracht en draaglast in uw organisatie?
- Verbindende communicatie het mogelijk maakt om voorbij belemmerende grenzen professioneel samen te werken aan resultaten?
- Verbindende communicatie als basis attitude in uw organisatie mensen uitnodigt tot verantwoordelijkheid en eigenaarschap?
- Verbindende communicatie structureel vorm en inhoud gegeven kan worden in uw strategische beleidsplan van team en organisatie?
- Verbindende communicatie brengt uw organisatie tot ‘leven’.
Met hoopvolle groet,
Lia Genee
Directeur Passerel BV
Wilt u meer weten over verbindende communicatie en hoe dit vorm en inhoud te geven in uw team en/of organisatie? Wij bieden u een gratis advies gesprek aan. Interesse? Neem contact met ons op via 0622248984 of stuur ons een mail naar info@passerel.com.